Beter is niet altijd het beste.
Als mens willen we ons zo vaak mogelijk goed voelen.
Dat verlangen zit diep verankerd in onze programmering, en het zorgt voor verandering, ontdekking, ontwikkeling en vooruitgang.
Voelen we ons slecht of onrustig of angstig, dan willen we ons niet zomaar goed voelen, maar zelfs béter, en dus gaan we op zoek naar een oplossing.
En alhoewel dat in principe niet verkeerd en ook uitstekend te verklaren is, realiseerde ik me dat het daar wel vaak enorm misgaat.
Want in plaats van ons beter te voelen, gewoon puur beter, punt, doen we er veel vaker alles aan ons beter te voelen…
… dan anderen.
Niet gewoon beter dan ervoor, ten opzichte van onszelf, ín onszelf, maar beter dan andere bewoners van de wereld.
Superioriteit als tijdelijke pleister op de psychologische wond.
Ik beter dan jij.
De Ajaxfan beter dan die van Feyenoord (of andersom)
De vegetariër beter dan de vleeseter (of vice versa)
De persoon die tegen Zwarte Piet is beter dan de blokkeerfries.
De hardcore spirituele zoeker beter dan de argeloze struikelaar.
Cowboys beter dan indianen.
De rijke beter dan de arme.
Mooie mensen beter dan lelijke.
De witte beter dan de zwarte (of andersom).
Plus nog honderdmiljoen andere vergelijkingen.
In de zoektocht die er in essentie puur op is gericht ons beter te voelen -een verandering in de persoonlijke situatie die we ook prima bij onszelf zouden kunnen houden- ontstaan continu conflicten.
Volkomen bizar.
Want we vergeten dat de verschillen die ervoor zorgen dat we ons superieur kunnen voelen, die de afscheiding en ellende en ruzie en oorlog veroorzaken, allemaal zijn verzonnen, en ook altijd twee tegenovergestelde kanten op werken (afhankelijk van wie er kijkt), en dus nooit waar kunnen zijn.
Het zijn grenzen die we zelf hebben bedacht en veel te belangrijk zijn gaan vinden, en die zich nu tegen ons keren in de vorm van al dan niet openlijke haat, benauwde clubjes, agressie, pijn, treiteren, en zelfs moord.
En dát is niet natuurlijk.
Een klein kind ziet de wereld nog niet zo verdeeld als wij, ‘verstandige mensen’.
Als het zich slecht voelt gaat het niet op zoek naar oplossingen, maar leeft het simpelweg door, om ergens verderop volkomen spontaan en vanzelfsprekend te ontdekken dat het leven altijd weer cadeautjes geeft.
Dat het altijd weer beter zal gaan.
Is dat niet goed genoeg?
.
