Blut en optimistisch.
Ik ben bijna door m’n geld heen.
Mijn ooit zo lekker gevulde bankrekening is vrijwel leeg, en op dit moment lijkt het er niet op dat dat snel verandert.
Voor veel mensen is dit wellicht raar om te lezen, want de algemene indruk schijnt te zijn dat ik vrij succesvol ben en ‘dus’ waarschijnlijk ook financieel onafhankelijk.
Maar niets is minder waar, qua geld.
Laten we vandaag maar weer eens een taboe kraken.
Fucking bijzonder
Tot iets meer dan een jaar geleden werkte ik drie dagen per week bij het mooie reclamebureau dat ik ooit heb opgericht, Woedend!, waar ik heel prima mee verdiende. Dat comfortabele salaris stelde me in staat van 2014 tot eind 2017 gratis te coachen en heel veel andere dingen te doen die leerzaam en boeiend maar niet financieel interessant zijn.
(Dingen als boeken schrijven en weggeven, blogs en artikelen typen, online video’s maken, dure seminars volgen, interviews geven, uitgebreid mailen met mensen die er doorheen zitten, en spreken op scholen en op festivals.)
Ik heb de afgelopen jaren met veel plezier en voldoening honderden mensen kosteloos verder geholpen, en zo tegelijkertijd mijn vaardigheden laten groeien. Dat heeft me qua kennis enorm verrijkt.
Op dit moment kan ik zonder overdrijven zeggen dat mijn coaching zeer krachtig en effectief is. De conversaties die ik voer zijn impactvol en transformerend, ik heb een aantal prachtige klanten waar ik super trots op ben, en evengoed komt er te weinig geld binnen, terwijl de reserve die ik dankzij mijn reclameverleden had opgebouwd vrijwel verdampt is.
Misschien klinkt dit alsof ik de kracht van wat ik mensen leer niet naar mijn persoonlijke leven weet te tillen, maar dat is niet het geval.
Mijn levensdoel is namelijk primair mensen laten zien hoe fucking bijzonder ze zijn, en pas secundair daar een comfortabele hoeveelheid geld mee verdienen. Wat mij betreft de enige interessante en duurzame volgorde.
Ik leer mijn klanten in eerste instantie niet rijk of fit of zelfverzekerd te worden en we focussen ons ook niet keihard op andere externe doelen, want dat is wat mij betreft nu eenmaal geen vereiste voor een écht fijn leven.
Het gaat altijd om de ervaring dat ze helemaal -mentaal- oké zijn, dat er geen enkele omstandigheid of herinnering is die ze fundamenteel kan beschadigen of definitief omver kegelen, en dat letterlijk ieder mens kan rekenen en vertrouwen op een indrukwekkende hoeveelheid (universele) intelligentie, speelsheid, vertrouwen en creativiteit.
Het ligt allemaal voor het grijpen, en daar verwijs ik naar.
Inzien wie ze werkelijk zijn geeft mensen hun autonomie en hoop terug en laat ze hun unieke veerkracht en plezier in het leven herontdekken. En van daaruit kunnen mijn klanten letterlijk álles gaan doen wat ze verder willen doen (belachelijk veel geld verdienen, stoppen met drinken, de wereld rondreizen, in het bos gaan wonen en herten schilderen), omdat hun basis onwrikbaar is geworden, en ze weer durven te gaan spelen en ontdekken.
Zo komen ze elke dag een beetje meer in contact met een onvoorstelbaar krachtig vermogen het leven lief te hebben.
Ongeacht de omstandigheden.
Wat dat betreft is dit voor mij een mooie en leerzame en misschien zelfs licht-ironische fase, omdat ik serieus op de proef wordt gesteld en geconfronteerd met mijn zorgvuldig aangeleerde twijfels en onzekerheden, die ik uiteraard net zoveel heb als ieder ander.
Eerlijk en echt
Ik heb nooit geldproblemen gekend omdat ik vele jaren op mijn reclametalent kon leunen en alles me eigenlijk kwam aanwaaien, in elk geval qua cash. De overstap naar coaching als beroep heeft het wat dat betreft een stuk ingewikkelder en onzekerder gemaakt.
En hier zie je de interessante paradox:
Aan de ene kant doe ik precies wat ik moet doen, en dat geeft me extreem veel onversneden vervulling. Ga maar na: hoeveel mensen krijgen (of grijpen) de kans om ergens achter in hun veertigste een onbekend pad te ontdekken dat ze grenzeloos veel voldoening schenkt? Hoeveel mensen beginnen rond hun vijftigste aan een compleet nieuwe carrière die ze élke dag weer gelukkig en opgewonden maakt en grenzeloze groeimogelijkheden biedt?
Coachen heeft me voor het eerst in mijn leven laten zien wat écht belangrijk voor me is: een zinvolle bijdrage leveren aan het leven van andere mensen, op mijn unieke manier, zoals alleen Marnix dat kan.
Het heeft te maken met een zekere dienstbaarheid, alsof ik ingezet wordt voor iets veel groters dan de bevrediging van mijn eigen fragiele ego, krachtig aangestuurd door een kleurrijk verleden dat me een stevige geloofwaardigheid en een goed ontwikkeld empathisch vermogen verschaft.
Die realisatie is onwaarschijnlijk bijzonder en nederig makend.
Aan de andere kant is het opbouwen van een sterke naam op het gebied van coaching die zorgt voor een constante aanwas van nieuwe klanten, een langdurig en kostbaar en soms enorm demotiverend proces. Er zijn bizar veel coaches in Nederland in allerlei modaliteiten en kwaliteiten, en het ligt voor de hand ze allemaal over één kam te scheren (deed ik vroeger ook), en er smalend en sceptisch over te doen (yup, ook schuldig aan, sorry), en dat is iets wat niet per se helpt en waar ik rekening mee heb te houden.
Maar laat ik heel duidelijk zijn: ik deel dit niet met je omdat ik zielig ben.
Ik leg dit deel van mijn leven vandaag onomwonden op tafel omdat ik het niet nodig vind de indruk te wekken dat ik op wat voor manier dan ook gespaard wordt voor normale menselijke problemen, en omdat ik dondersgoed weet hoe sociale media het leven van anderen een onnatuurlijke glans kunnen geven. Dat vind ik niet per se een gezonde ontwikkeling.
Ik hoef niet groter of bijzonderder of rijker te lijken dan ik ben: de laatste jaren ben ik altijd eerlijk en echt geweest in mijn blogs en andere sociale uitingen, en ik zie ook deze situatie niet als iets waarvoor ik me zou moeten schamen.
Het managen van mijn online persona en koste wat het kost doen alsof mijn leven foutloos en kreukloos is, interesseert me eigenlijk steeds minder, en de situatie waarin ik nu zit is gewoon iets waar ik mee heb te dealen, punt (en ik ben natuurlijk niet de enige, dus wie weet helpt het anderen ook een beetje).
Maar ik deel dit ook om je te laten zien dat ‘succes’ en een fijn leven geen reet met geld te maken hebben.
Want hoe het er op dit moment ook voorstaat en hoe angstaanjagend leeg mijn bankrekening ook aan het raken is: ik ben mentaal sterker en gezonder dan ooit, en zeer gelukkig en optimistisch, zónder dat te hoeven forceren of mezelf voor de gek te houden.
Ik doe wat ik belangrijk en wezenlijk vind, en sta vrijwel elke dag op met plezier in en nieuwsgierigheid naar het leven.
En ik weet 100% zeker dat er allerlei wonderlijke en verrassende dingen gaan gebeuren die ik niet had (kunnen) voorzien, en die me in staat zullen stellen hoe dan ook voor mezelf en mijn dierbaren te blijven zorgen.
Er is niets aan de hand. Zolang ik maar blijf bij het elementaire, onwrikbare gevoel dat het goed is wat ik nu doe, dat ik bezig ben met waar ik voor op de wereld gezet ben. Zolang ik me maar realiseer dat ik altijd zal weten wat ik moet doen wannéér ik het moet doen, en dat ik perfect op koers lig en me niet laat meeslepen door donkere ideeën en duistere voorspellingen.
Want gelukkig weet ik heel goed hoe het werkt, de menselijke ervaring, dit fascinerende psychische geworstel.
Geen paniek
Het feit dat ik bijna door mijn financiële reserves heen ben zonder duidelijk zicht te hebben op grote klussen of een gegarandeerde stroom nieuwe klanten op de korte termijn, betekent niet dat ik me zorgen zou moeten maken of me ellendig moet voelen, maar juist dat het noodzakelijk en vooral heel erg nuttig is om fris en open te blijven.
In tegenstelling tot wat vaak wordt gedacht, is piekeren geen nuttige stok achter de deur, en niet de beste manier om tot een gezonde focus te komen (doe mij maar de ontspannen hersenchirug met een helder hoofd in plaats van zijn gestresste collega).
Toch zijn alle opkomende, benauwende emoties wel degelijk handig, want ze waarschuwen me voor ‘vervuild’ denken, en geven me keer op keer de keus om rustig en open te blijven, in plaats van zwartgallig en pessimistisch.
Verkramping zal me letterlijk geen meter (of Euro) verder helpen, want een chaotisch en zorgelijk hoofd biedt geen enkele ruimte voor creatieve oplossingen en ingevingen, echt nooit.
Mijn grote voordeel is dat ik inmiddels veel inzicht heb in wat ik anderen leer, en dat is dat je gevoel en emoties nooit direct veroorzaakt worden door je omstandigheden, en dat er onder de onrust áltijd een oerkracht beschikbaar is, ook als je die even totaal niet voelt.
Weinig geld hebben zorgt niet voor een rotgevoel: het rotgevoel is altijd alleen maar het fysieke bijeffect van je gedachten over de situatie, het is de onrustige energie van wat je denkt die door je lijf spoelt en je ervaring bepaalt.
Wat je voelt is de constante stroom van ‘hoe moet dit verder, zal het zo blijven, waarom heb ik dit nou weer, kan ik nou wel blijven wonen waar ik woon, ben ik misschien niet goed genoeg?’-gedachten.
Je voelt je onzekere denken, niet de wereld, niet je toekomst.
Ons innerlijk leven is puur en zonder uitzondering een directe weerspiegeling van onze ideeën over de wereld in het moment, nooit het rechtstreekse gevolg van wat er om ons heen gebeurt.
De situatie waarin ik nu verkeer is complex en onzeker en dat ontken ik ook absoluut niet, maar paniek gaat me niet helpen. En alhoewel ik net als vrijwel ieder ander mens strak geconditioneerd ben om te denken dat dit soort dingen allemaal heel stressvol is, weet ik dat het feitelijk niet zo werkt.
Want ieder moment dat ik even vergeet hoe penibel ik er financieel voor sta, lost de onrust spontaan op: dat gevoel kan dus alléén maar door mijn gedachten veroorzaakt worden, en niet door de situatie zelf (want die is nog steeds precies hetzelfde).
Hoe meer je dat ziet, hoe beter je snapt dat situaties feitelijk altijd neutraal van aard zijn, en het gevoel dat we erbij hebben altijd meeverandert met onze gedachten. Sinds ik dat weet, laat ik me nauwelijks meer emotioneel foppen.
Alhoewel ik af en toe echt nog wel nog overvallen wordt door een spontaan misselijk makend gevoel rond dat geld, kan ik er meestal ook weer vrij snel afstand van nemen. Op die manier blijf ik veel meer en veel langer in contact met het natuurlijke gevoel van welzijn en creativiteit dat iedereen in huis heeft, en dat ons altijd nieuwe mogelijkheden biedt.
Júist ook als het leven er ingewikkeld uitziet.
Financiële worstelingen lenen zich bij uitstek voor twijfel over je eigenwaarde, en als je niet uitkijkt ondermijnen ze je zelfvertrouwen dramatisch. Zelfs met wat ik inmiddels weet over de werking van onze psyche, ben ik niet immuun voor zorgelijke en ondermijndende gedachten, en kan ik ze niet voorkomen.
Maar dat hoeft ook niet.
Ik kén het systeem van de menselijke ervaring, ik ben al honderdduizend keer in slaap gevallen en weer wakker geworden uit mijn dagmerries, en dus weet het mij niet meer volledig onderuit te trekken en te verlammen.
Dit weten, dit écht weten, is kostbaarder dan geld of spullen of bitcoins.
Het is het verschil tussen een leven vol angst voor de toekomst en wroeging vanweg het verleden, en een leven met volledige aandacht voor nu, voor ieder moment, en een diep vertrouwen in wat er allemaal mogelijk is búiten wat we op dat moment toevallig kunnen bedenken met ons dichtgetikte brein.
Want vergeet dit nooit: geen enkel mensenleven wordt beter van zorgen en piekeren, van doemscenario’s en zelfverwijt, ook al denken we vaak dat we daar onze motivatie moeten vinden.
Dus houd het echt, houd het simpel, hier en nu.
Realiseer je dat je leven meer is dan het verhaal van dit moment.
Weet dat je vermogen weer op te kunnen staan veel belangrijker is dan proberen nooit te vallen.
Het maakt álles anders.
Omdat ik weet waarom ik voel wat ik voel (het is altijd de energie van mijn gedachten waar ik me bewust van ben, nooit wat er wérkelijk speelt), kan ik uitstekend en fris blijven functioneren, ook al proberen de kleurrijke verhalen over een zware toekomst me van alle kanten lastig te vallen.
En in plaats van continu verlamd te raken door onzekerheid en moedeloos te denken dat ik heb gefaald, ga ik vol natuurlijk optimisme en enthousiasme op zoek naar oplossingen.
Het zal me alleen maar een betere coach maken.
Maak er iets moois van!
.
