De 3 elementen die de titel van een blog absoluut onweerstaanbaar maken.
Natuurlijk klikte je door naar dit veelbelovende verhaal. Het is het belangrijkste bewijs dat de formule ook echt werkt. En omdat ik het waardeer dat je er met open ogen en waarschijnlijk vooral uit onversneden nieuwsgierigheid bent ingetrapt, ga ik je nu de drie gouden sleutels verklappen uit de wereld van Echt Succesvolle Koppen.
Nadat ik me realiseerde dat ik al maanden in grote lijnen steeds dezelfde blogs las (behalve dat de inhoud niet letterlijk hetzelfde was, maar vooral steeds in een iets andere volgorde stond), besloot ik te onderzoeken waarom ik er keer op keer zo enorm hard voor viel.
Er was iets dat me volstrekt weerloos maakte.
Iets dat me niet alleen enorm kietelde en intrigeerde, maar zelfs hoopvol stemde en ronduit hongerig maakte.
En het was heftig, want iedere keer als ik ‘s ochtends in bed één artikel opende op Medium (waar ik graag mijn opgewekte en energieke non-fictie vandaan haal), werd ik moeiteloos van het ene naar het andere stuk gezogen.
Ik had het ene nog niet uitgelezen, of ik klikte alweer driftig hijgend door naar het volgende.
Als een dakloze bij een lopend buffet.
Wat me al snel opviel toen ik erop ging letten: elke keer was er eerst sprake van een lichte opwinding over wat me te wachten stond, steevast gevolgd dor een bepaalde teleurstelling (van mild tot stevig) over het gebodene.
Toch kon ik het simpelweg niet weerstaan.
Want wat bleek: elk van de artikelen had titels met 2 of meer van de 3 lokkende ingrediënten die ik nu met je ga delen.
Lees mee, let op, en je bent straks een absolute koppenkoning.
Nummer 1. De belofte.
Die hakt er altijd meteen lekker in.
De kop met een claim die genadeloos prikkelt.
Iets waarvan je wel móet weten wat het is (want we zijn allemaal van huis uit nieuwsgierig en op zoek naar shortcuts, lifehacks en simpelere manieren om complexe dingen te doen).
Het leest en voelt als een explosief beetje inside information, een brokje toekomstige macht, iets dat je simpelweg niet kunt laten lopen.
En eigenlijk, éigenlijk kun je het je niet permitteren te negeren wat er verkocht wordt in het stuk, want het belooft een onmisbaar puzzelstukje te zijn.
De absolute, totaal unieke doorgang naar succes en geluk en seks waar je al zo lang op wacht.
En dan krijg je koppen als:
‘De vijf fouten die iedere beginnende schrijver maakt.’
‘Hoe je luxe op vakantie kunt… met een lege bankrekening.’
‘Hier zijn de 7 openingszinnen die het hart van íedere vrouw doen smelten.’
‘Onzeker over je carrière? Dit is hoe je baas erover denkt.’
‘Wat mediteren doet voor je seksleven.’
‘4 ochtendroutines die je dag 3 x zo succsvol maken.’
Eigenlijk weet je ergens wel dat het gaat tegenvallen, het verhaal.
Dat het weer de zoveelste obligate opsomming van verbleekte platitudes is.
Dat je ze stuk voor stuk zelf had kunnen verzinnen.
Maar je móet het toch even lezen, want stel nou dat…
Het is alsof je voor de zoveelste keer naar McDonald’s gaat (iets dat je nooit, nee nu echt nóóit meer zou doen) om voor de zoveelste keer te constateren dat het nog steeds niet meer is dan een opgelegd vrolijke maar vooral lauwe en slappe, marginaal voedzame teleurstelling.
Waarom doen beloftes het zo goed?
Omdat het beloftes zijn, natuurlijk!
Omdat we dolgraag willen geloven dat er gouden formules bestaan die alles makkelijker en mooier en sneller en succesvoller maken.
Omdat we ongelooflijk nieuwsgierig zijn, en bang om nét dat ene stukje kennis te missen waar je vrienden en concurrenten (niet altijd twee verschillende groepen) die het wél lazen de wereld mee gaan veroveren.
We vréten ze, titels met een dikke belofte, omdat we doodsbang zijn iets te laten liggen dat ons vaak ingewikkelde en meestal verwarrende leven makkelijker zou kunnen maken.
Nummer 2. Stelligheid.
Het viel je wellicht al op in de voorbeelden onder punt 1: het zijn altijd solide uitspraken die staan als een huis.
Ongenuanceerd, direct, zonder ruimte voor twijfel.
Waarheden als koeien, uit graniet gehouwen.
BAM!
‘Dit is wat je MOET weten over het vrouwelijke orgasme.’
‘Waarom sportvissers harder kunnen drinken dan korfballers.’
‘Elke miljonair kent deze 14 rituelen.’
‘Met deze 4 trucs kom je élke nachtclub binnen.’
‘De énige reden dat je nog niet de partner van je dromen hebt gevonden.’
Waarom werkt stelligheid?
Ongeveer niks in het leven is zo zwart/wit als dergelijke koppen, maar daarom zijn we er júist zo dol op.
Het is de onverbloemde zelfverzekerdheid, het provocerend krachtige, het overrompelende van de claims.
Ergens hebben we meteen iets van ‘Als je het zó stellig opschrijft, dan MOET je het haast wel serieus hard kunnen maken!’.
En als we eenmaal weer klaar zijn met lezen, en er in het beste geval één halve tip aan hebben overgehouden, vergeten we al snel hoe teleurstellend het eigenlijk was, omdat we onszelf onbewust verantwoordelijk houden voor ons overdreven, naïeve enthousiasme.
Het is het gevoel direct na het orgasme dat je hebt bij iemand die je niet echt boeit, maar die gewoon je oppervlakkige geile knoppen wist in te drukken.
Maar tóch vallen we er weer voor, slappelingen die we zijn.
Want we snakken naar zekerheid, naar dominantie, naar een wereld waarin je alles kunt krijgen en bezitten wat je maar wil, zonder er hard voor te hoeven werken of door je angsten heen te breken.
We hopen die stelligheid ooit zelf te kunnen ervsaren.
Nummer 3. Getallen.
En die had je misschien ook al gezien, of aangevoeld, en wellicht kende je ‘m zelfs al want het is onontbeerlijk en al jaren een groot succes.
Getallen, dus.
Schijnt dat de Panorama er zelfs groot mee is geworden (toen iemand het blaadje nog kocht of überhaupt wist wat het was).
Werkt al redelijk goed in percentages (‘60% van de mannen slaapt liever met de buurvrouw’), maar is ronduit gillend sexy als het om een lijstje gaat, of een aantal punten, of stappen.
Kijk (en tel) maar even mee.
’12 dieren die je niet wil tegenkomen in het bos.’
‘De 5 dingen die je moet weten over rijke mensen.’
‘3 woorden die je nooit moet gebruiken in bed.’
‘De 9 grootste blunders die je op de VrijMiBo kunt maken.’
‘Deze 6 gewoontes maken je dag twéé keer zo lang.’
’24 films die je 3 keer gezien moet hebben.’
‘De 4 vreemdste manieren om af te vallen — en ze werken ook nog!’
Waarom doen cijfers het zo goed?
Omdat we nu eenmaal keihard glijden op lijstjes.
Lijstjes hebben iets efficiënts, iets overzichtelijks, iets wat we duidelijk missen in ons dagelijks leven. Ze geven houvast.
Lijstjes voelen logisch, en ook logica komen we niet heel vaak tegen in de wakkere uren van ons bestaan.
Lijstjes en opsommingen wekken de indruk dat er éindelijk een gestructureerde en heldere manier is om ons volstrekt oncontroleerbare leven richting te geven en te sturen.
Als we de punten maar netjes en consequent afwerken, als we ons maar vol toewijding op dat duidelijke proces storten, dan hebben we iets waarop we onszelf kunnen afrekenen, en dan komt het eindelijk allemaal goed.
Alleen zijn er altijd weer nieuwe lijstjes.
Mooiere, langere, betere, lijstjes die stelliger zijn, en meer beloven.
En zo schakelen ze elkaar uiteindelijk gewoon uit: want als we heel veel verschillende lijstjes willen doen, doen we er uiteindelijk nul.
Conclusie.
We worden er allemaal bij gelapt, de hele dag door.
Al die duizenden en nog ‘ns duizenden stukjesschrijvers en artikeltypers en al dan niet wegwerpcolumnisten willen dolgraag gelezen worden, en halen alles uit de kast om je over te halen.
Ze moeten wel: de concurrentie is moordend!
Aan de ene kant is het eigenlijk best vreemd dat we zó gevoelig blijven voor die overduidelijke herhaling van zetten, die totale overkill aan spektakelkoppen, maar aan de andere kant zijn we natuurlijk stuk voor stuk gewoontedieren, en altijd op zoek naar een beetje snelle winst of kortere route.
Tegen beter weten in.
Als ik eerlijk ben vind ik het zowel jammer als ingewikkeld dat al die titels van al die artikelen en blogs continu zo ongegeneerd opgesmukt en aangekleed worden. De erosie giert er vanaf, en het heeft iets viezigs, iets goedkoops.
Maar de jacht op aandacht is nu eenmaal zo bizar groot en belangrijk, dat ieder beetje psychologische kennis zonder scrupules wordt uitgemolken om onze oogbollen een tijdje te claimen.
En wij vreten het, blog na blog na blog, gretig op zoek naar de juweeltjes, de inside knowledge, de voorsprong, het geluk, de fitheid, en de liefde.
Klik, klik, en nog eens klik.
Op jacht naar dat éne artikel dat aan al ons gezoek een einde maakt, dat eindelijk het inzicht biedt waardoor we glimlachend met ons gezicht in de zon op een bankje in het park het leven kunnen accepteren.
Dat ons leven perfect maakt, op elk punt en in ieder opzicht.
Of, nee, wacht, dat kan beter.
‘5 verrassende redenen waarom dit het laatste blog is dat je ooit zult lezen!’
Tot morgen!
.
