Doe niets, en alles verandert.
Ooit was ik er niet, ooit was jíj er niet.
Er was miljoenen jaren niets, en toen ontstonden we.
Kloppende harten, bewegende ledematen, ogen, neuzen.
BAM!
Geboren uit het niets.
Ineens bestónden we.
Maar ooit níet.
Daarom is het niets zo immens belangrijk, zo krachtig, zo essentieel.
Elk idee, iedere uitvinding, elke situatie, elk ding, elk idee over jou en de wereld en de toekomst, was er ooit niet, maar werd geboren uit niets.
Wolken, ziekte, je bankrekening, de buurman.
Bosbranden, orgasmes, Bastognekoeken, schaamte.
Zin in het leven, en zinloosheid.
Paperclips en bloedneuzen.
E=MC2 en #ophef.
Allemaal afkomstig uit niets.
Niets is de kraamkamer van het complete universum (niets is zelfs het universum, denk ik ineens), en dus ook van jouw persoonlijke wereld.
En niets is de ruimte waarin alles ook weer verdwijnt.
Het verdriet wat je nu voelt, of de frustratie die door je lichaam giert, komt uit het niets.
En het zal daarin ook weer oplossen.
Dus als mensen mij vragen ‘Marnix, ik voel me zo slecht, ik ben zo moe, ik voel me minderwaardig, ik ben gefrustreerd en boos en bang. Wat moet ik doen?’
Zeg ik vaak
‘Niets.’
En alles zal veranderen.
.
