Laat je leven niet bepalen door je buien.
Als je boos bent bekijk je de wereld door een boze bril.
Heb je liefdesverdriet, dan weet je op dat moment ‘zéker dat het nooit voorbij zal gaan!’.
Als je bang bent lijkt álles eng en schrik je overal van.
En als je onzeker bent, zie je alléén maar beren op de weg.
We wéten dit, we hebben állemaal heel veel ervaring met dit fenomeen, maar we vergeten de enorme implicaties ervan: emotionele buien sturen ons de verkeerde kant op.
Vanuit een druk hoofd lijkt het leven veel zwaarder en ingewikkelder, en doen we onhandige of zelfs fatale dingen.
We maken fouten en trekken overhaaste conclusies.
We doen anderen pijn, puur vanuit onze eigen wanhoop.
We denken in dramatische scenario’s, vanuit ons tijdelijke drama.
We nemen drastische beslissingen, verbreken relaties, lokken vechtpartijen uit.
We versterken onze somberheid door compleet uit het oog te verliezen dat wat we voelen geen voorspellende waarde heeft en niks zegt over wie we zijn, maar dat het een momentopname is, een tijdelijke, emotionele mist.
En achteraf moeten we alle schade die we aanbrachten weer repareren.
Het goede nieuws is dat we als mens het unieke vermogen hebben ons bewust te zijn van deze min of meer onbewuste momenten.
We zijn in staat om even uit te zoomen van de plek van paniek, alsof we de toeschouwer zijn van al die toestanden, in plaats van de toestanden zélf.
Denk maar eens terug aan dat soort momenten: je wéét diep van binnen dat je boos of verdrietig of serieus geïrriteerd bent, en alhoewel het niet zal lukken om je op zo’n moment in één klap goed te voelen door pure wilskracht, kun je wel iets doen wat bijna net zo effectief is:
Niets.
Niets leren doen op momenten dat we leven in een gedachtenstorm of een emotielawine, verhoogt de kwaliteit van het leven meer en sneller dan je je wellicht kunt voorstellen.
Niet meer zo reactief zijn en je meer en meer realiseren dat je door een tijdelijke bril naar je leven kijkt en alles létterlijk niet is zoals het lijkt, maakt een wereld van verschil.
Even niets doen zorgt ervoor dat je uit je vertroebelde staat opstijgt, en vervolgens weer ideeën krijgt die wél behulpzaam zijn.
En dat is geen loze belofte.
Want als je aanwezig blijft bij de tijdelijke onrust maar er verder geen waarde aan toekent en begrijpt dat je op dat moment niet helder kunt zijn in je gedrag (iets wat eigenlijk draait om een soort ‘Opper-helderheid’, een ‘Weten dat je weet’), heb je de kans om het even te laten voor wat het is.
Je laat je emoties bewust met rust.
En dat is niet alleen heel erg gezond, maar vooral buitengewoon slim.
Je bui zal veel sneller zakken, en de natuurlijke helderheid komt weer terug.
Je aandrang om mensen pijn te doen vanwege een misverstand en de neiging je te verliezen in een grauw en kil wereldbeeld, vallen sneller weg.
Je bijna automatische behoefte om alles om je heen verantwoordelijk te maken voor je staat van zijn, voelt niet meer zo logisch, en handig.
Middenin een gevoel dat smaakt en voelt en ruikt alsof het 100% echt en belangrijk is, heb je de volstrekte helderheid dat het niets meer is dan een scène uit je leven die angstaanjagend realistisch is, maar die je volkom met rust kunt laten.
Los van het drama.
Een half uur geleden dacht je je nóóit meer goed te zullen voelen of kon je de hele wereld woedend aan flarden trekken; nu is dat dwangmatige, onrustige gedoe min of meer opgelost, en zo keert ook het vermogen terug om verstandige, reële beslissingen te nemen, en je niet te verliezen in kansloze, destructieve ellende.
Hoe vaker je je bewust bent van het komen en gaan van emoties, hoe minder je er last van hebt, en hoe minder ze je zullen sturen.
Dan worden emoties niet meer dan een waarschuwing dat je tijdelijk de weg kwijt bent.
Dan wórd jij de baas over je stemmingen, in plaats van andersom.
En dan kom je in een opwaartse spiraal zonder eind.
We kunnen dat, we hebben dat vermogen los te komen van tijdelijk drama, omdat we nu eenmaal niet onze emoties zijn, maar eerder het podium waarop al dat kleurrijke drama zich afspeelt, het doek waarop die overtuigende fragmenten worden geprojecteerd.
Het biedt onbetaalbaar veel voordelen als je meer en meer de toeschouwer wordt van alles wat er elke dag voorbij komt drijven, in plaats van je door ieder emotioneel wissewasje te laten meesleuren alsof het einde van je leven is gekomen en alles om je heen instort en verpulvert.
Als je steeds vaker en scherper ziet dat het niet hálf zo persoonlijk is als je op dat moment dreigt te geloven, neemt vanzelf je autonomie toe en het vermogen rustig en stabiel te blijven, zélfs als het stormt in je kop.
Het zorgt voor minder stress, minder ruzie, minder schade, minder onbegrip, minder verslaving (omdat je je minder slecht voelt en minder behoefte hebt aan ontlading), minder angst, minder slachtofferschap, minder jaloezie, minder zorgen en nog veel meer geweldige voordelen.
Houd het de komende tijd maar ‘ns in de gaten, en speel er wat mee.
Ik wens je meer Pasen!
(Heb je het idee dat je hier zelf niet uitkomt of lijkt het je prettig om hier wat over door te praten? Ben je de weg een beetje kwijtgeraakt en zoek je hulp om weer thuis te komen en te leren vertrouwen, genieten, ontdekken? Je bent meer dan welkom voor een gesprek. Kijk voor meer informatie op www.marnix.nl)
.
