Laat je nooit meer beperken door oud gedrag.
Veel van de beperkingen die ons dag na dag tegenhouden, zijn niet meer dan een snapshot uit het verleden. Een momentopname die we per ongeluk zijn gaan zien als karaktertrek of onderdeel van wie we zijn.
Wat we vergeten is dat het alleen maar gaat om -vaak eenmalig- gedrag onder heel specifieke omstandigheden op een afgebakend moment in ons leven, en geen harde waarheden over wat we wérkelijk in huis hebben.
En dat is belangrijk, want één marginale misvatting kan je de rest van je leven de verkeerde kant opsturen, verlammen, en klein en gevangen houden.
Om je even een persoonlijk voorbeeld te geven: sinds de lange, lánge periode in mijn leven waarin ik mezelf zag als een beperkt mens met núl kans op een bevredigend, gelukkig en vervullend bestaan, is alles veranderd.
In de afgelopen vijf jaar heb ik de glorieuze reus in mezelf ontdekt, waar ik altijd alleen maar een schichtige dwerg zag.
Hoe?
Ik nam en neem de definities die ik ooit op mezelf toepaste niet meer serieus.
Ik leerde de labeltjes zien als slecht plakkende, nietszeggende etiketjes.
Lees maar even mee:
Alcoholist, cynicus, angsthaas.
Zwakkeling, zenuwenlijer, sarcast.
Alfamannetje, afhaker, slappeling.
Sombermans, spelbreker, agressieveling.
Zomaar wat warme termen die ik voor mezelf gereserveerd had.
Begrippen die ik hartstochtelijk tot leven geloofde, en die me jarenlang bleven sturen en leiden en begrenzen en beknotten.
Totdat ik het belachelijke, het onlogische inzag van dat hele systeem:
Wat zegt het nou helemaal dat ik ooit, ergens in mijn leven, een tijdlang somber was, teveel dronk, en de tram niet meer in durfde?
Wie beweert dat je hoeft te blijven of zijn wat je ooit hebt gedaan?
Wie bepaalt dat je na een paar pogingen voorgoed moet stoppen, alsof je de vijf kogeltjes in de schiettent slordig in het plafond heb geschoten en geen nieuwe meer krijgt?
En dat was nog maar één inzicht.
Ik was ook nog eens compleet vergeten dat al die dingen die me zo leken te definiëren en minimaliseren ooit géén realiteit voor me waren, dat ik ze nog niet had ervaren op jonge leeftijd, voor het allemaal uit de hand liep.
Dat ik het ooit allemaal niet was, en dus ook nooit echt kan zíjn.
Want wat je écht bent, ben je altijd, anders is het hooguit een ervaring.
Dus dat is wat ik vooral tegen je wil zeggen: sla je toekomst niet plat met de lompe hamer van beperking die je al jaren met je meedraagt. Fuck die onzin.
Geloof niet in de lulverhalen over jou en je capaciteiten die door je hoofd gonzen op basis van een paar verjaarde blunders of een paar pijnlijke situaties, en die je tot op de dag van vandaag nog in hun greep houden.
Niet wie je bent.
Je bent niet wat je verkeerd hebt gedaan of wat je uit de weg bent gegaan.
Je bent niet het muurbloempje, maar hebt misschien wat ervaringen die je rommelig of onsuccesvol of misschien zelfs gênant zou kunnen noemen.
Big deal!
Maar laat dit heel goed tot je doordringen: iedereen is hooguit verlegen…
tot hij het niet meer is. En dat kan in één klap gebeuren.
Het grote gevaar is alleen dat één ervaring je de kans ontneemt om er alsnog mee kennis te maken en het op een frisse manier te benaderen, omdat je niet weet dat het niks over je zegt.
Want als je nooit meer schildert omdat je ooit op school een keer door iemand bent uitgelachen om een eerste poging tot stilleven, ontdek je ook niet dat je er ongelooflijk veel lol in zou kunnen hebben.
Als je nooit op iemand afstapt (na twee knetterende blauwtjes, vijf en acht jaar geleden) en zegt dat je fucking ondersteboven van hem of haar bent, ontstaan er geen romantische relaties.
Als je nooit de grenzen bestudeert die je jezelf per ongeluk hebt opgelegd omdat jij of iemand anders bepaald gedrag heeft veroordeeld, als je ze niet minstens één keer van heel dichtbij bekijkt en keihard in twijfel trekt omdat ze nergens anders dan in je kop zitten, zul je er nooit overheen stappen of doorheen breken.
Maar hoe je je ooit gedroeg is niet hetzelfde als wat je nu bent.
Hoe je ooit reageerde, verstijfde of vluchtte, is niet meer dan een momentopname, een ouwe naar sloot stinkende koe, iets van toen.
Maak jezelf niet wijs dat die paar flaters je definiëren of beperken, dat die miskleun is wie je in essentie bent, dat het onwrikbaar onderdeel uitmaakt van je persoonlijkheid, of een talent is wat je simpelweg ontbeert.
Het is een ervaring die je had, toen, ooit, destijds, whatever, maar je kunt letterlijk op ieder moment in je leven dat gedrag laten vallen, en overstappen op de sneltrein naar Unieke Nieuwe Mogelijkheden.
Niet door ertegen te vechten, niet per se door er heel lang en heel moeizaam op te oefenen, maar simpelweg door wakker te worden en je te realiseren dat je jezelf bent gaan zien als een afgebakend verhaal met een ontzagwekkende hoeveelheid denkbeeldige grenzen.
Het is een mentaal verhaal, een verzinsel, een breinblock, geen realiteit.
De grenzeloze speelsheid die je als kind bezat, het gevoel voor avontuur en gek doen dat ooit zo natuurlijk was: ze zijn echt niet weg hoor!
Je hebt ze alleen stilletjes onder de mat geveegd, uit angst om gekwetst te worden, en omdat je dat gegeven nauwelijks kon verdragen heb je er maar van gemaakt dat het niet meer bij je past.
Maar ik heb nieuws voor je.
De wereld is een speeltuin, dat is altijd zo geweest, en het leven geeft je keer op keer de kans om de verkeerde ideeën over jezelf voorgoed en effectief op te blazen met actie.
Nu, op dit moment, straks, en na straks, en daarna wéér.
Probeer dit eens.
Dat je vorige week het podium niet opdurfde, betekent niet dat het vandaag ook kansloos is.
Dat het drie keer niet gelukt is om te stoppen met drinken, zegt niet dat je er nooit mee kan kappen.
Dat je een paar keer in de steek bent gelaten door iemand waar je gek op was, is geen bewijs dat niemand van je houden kan.
Dat je vroeger verlegen bent geweest, of niet sportief, of een keer in paniek bent geraakt in een vliegtuig, is geen bewijs dat het altijd aan je zal kleven, en je de mogelijkheid ontneemt het anders aan te pakken.
Dus laat me je een tip geven, als een soort veilige oefening:
Als er iets is in je leven waarin je beperkt wordt omdat je denkt dat je het niet kunt, dat het niet voor je is weggelegd, of dat je ‘simpelweg niet zo in elkaar zit’ omdat het verleden je dat zogenaamd heeft laten zien, probeer de komende tijd dan eens uit wat er gebeurt als je doet alsof…
… het wél zo is.
Alsof je het wél kan, wél mag, wél in huis hebt.
Hoe zou het voelen en wat zou je doen als je wél sociaal bent, als je wél een gedichtje kon schrijven, als je wél een tijdje of zelfs helemaal kon stoppen met roken of drinken of piekeren of denken dat je te dik bent, en als je wél met de trein of naar dat feest durft of wél je grenzen aangeeft?
Wat nou als je jezelf een weekje de ruimte geeft om te doen alsof die dingen die je over jezelf denkt en die je weerhouden van een magisch leven (of in elk geval een beetje meer vrijheid en plezier), eigenlijk niet bestaan?
Hoe zou je leven eruitzien als je even niet meer wordt tegengehouden door je ‘kan ik niet’s’, je ‘niks voor mij’s’ of je ‘zo ben ik nu eenmaal’s’?
Geef jezelf de komende tijd toestemming om er een beetje mee te spelen, een tijdje mee te experimenteren.
Je kunt altijd weer terug naar je oude manier van denken.
Maar het lijkt me stug dat je dat straks nog wil.
Veel speelplezier!
(Beetje of juist veel hulp nodig? Dat kan. Kijk hier of mail meteen, en als het allemaal goed voelt maken we een afspraak.)
.
