Waarom veranderen meestal mislukt (en hoe je het wél voor mekaar krijgt).
1 januari is voor veel mensen voor de zoveelste keer het vertrekpunt geworden van een tocht richting fitheid, een slanker lijf, en een gezondere levensstijl. Zuchtend en steunend maar (in het begin) nog vol goede moed, proberen we de trein in beweging te krijgen, op weg naar de stations Eindelijk Goed Genoeg, Iedereen Vindt Me Knap en Mijn Sixpack Is Liefde.
Maar meestal zien we de belangrijkste factor van zo’n metamorfose over het hoofd, en lopen we hopeloos vast bij de eerste serie valkuilen.
Alhoewel letterlijk álles in de wereld continu verandert, is dat lang niet altijd heel zichtbaar. Dat zie je heel duidelijk als je aan de slag gaat met jezelf.
Zeker als je grote plannen hebt met je gezondheid en je lijf, en je doelen stevig zijn, is de kans groot dat je gedemotiveerd of hopeloos teleurgesteld raakt door een gebrek aan onmiskenbaar resultaat, en daardoor afhaakt.
Het prachtige en heilige beeld dat je van je toekomstige zelf hebt komt maar niet dichterbij, en die virtuele afstand, die mentale gapende kloof, ontmoedigt en knaagt je goede bedoelingen weg. Het idee dat je niet verandert of zelfs een stapje terug zet in je proces naar een gezonder en strakker voorkomen, is voor velen een gigantisch struikelblok.
En je kunt er donder op zeggen dat je het gaat tegenkomen.
Het punt is: we zijn allemaal arrogant en naïef, en als we vinden dat we iets verdienen, of dat iets heel anders moet worden dan het nu is, hebben we daar onze eigen (soms onbewuste) mentale agenda bij. Helemaal als we veel inzet tonen en hard werken, kan het al snel leiden tot teleurstellingen.
Want als het niet loopt in het tempo dat wíj voor ogen hadden, wordt een plan dat ooit zo aanlokkelijk leek, langzaam maar zeker een schrale, weinig inspirerende herinnering.
En wat dan?
Tijd: vriend én vijand.
Het is natuurlijk super als je na een paar maanden anders oogt en je anders voelt, als het rennen richting tram die bijna vertrekt merkbaar makkelijker gaat, en je bij het strikken van je veters heel duidelijk minder buik voelt.
Maar staar je vooral niet blind op het motiverende effect van kleine successen en overwinningen.
Want hoe graag je het allemaal ook wil: het doorzetten op de langere termijn brengt een onstuitbare stroom teleurstelling, tegenvallers en ondermijnende mentale lulkoek met zich mee (‘Ik ben moe’, ‘Morgen kan ik ook sporten’, ‘Ik ben chagrijnig, laat ik mezelf verdrinken in een pak Bastognekoeken’).
Het beeld van jezelf waar je naar streeft verliest continu zijn glans als je het niet non-stop blijft oppoetsen (iets wat niemand volhoudt en je vooral ook niet moet proberen), en je zal merken dat je motivatie steeds vaker ver te zoeken is. En als je eenmaal twijfelt en baalt, als die mentale erosie is ingezet, wacht de volgende gedachte die dat onderstreept met smart op je aandacht.
Dáár zit het grote risico; het heilige geloof in al die -willekeurige- gedachten dat je er net zo goed mee kunt stoppen, of dat morgen ook wel prima is.
En het houdt niet op.
De slappe excuses blijven komen.
En dat is uitermate tricky: hoe lang kun je ze negeren of ontzenuwen?
Een drastische verandering in levensstijl, denkwijze of staat van je lichaam, kost veel tijd. Logisch! De meeste mensen die besluiten stevig te veranderen en het roer om te gooien, hebben jarenlang geleefd op een manier die van hun maagdelijke tempel een onaantrekkelijke, lompe bunker heeft gemaakt.
Dus als je weet dat het leven per definitie één grote aaneenschakeling van gewoontes is, en als dat vooral beroerde gewoontes zijn, is er serieus werk aan de winkel. Die vaste jongens zijn meer dan hardnekkig en laten zich niet zomaar verdringen of minimaliseren, hoe graag je het ook wilde toen je jezelf op 1 januari beloofde het voortaan he-le-maal anders te gaan doen.
Het kost tijd. En bloed, en zweet en tranen.
Je zal vorderingen boeken, maar ook regelmatig blijven steken of plakken.
Het zal af en toe hard gaan, en soms juist lijken alsof je compleet stilstaat of zelfs terugglijdt naar af.
Ja, het kost tijd, en energie, en kracht.
Je zal vaak hopeloos zijn. En boos.
En reken ook vooral op een directe, pijnlijke confrontatie met frustratie, met afhaakgedrag en de duizenden gedachten die je influisteren dat je best een keer mag smokkelen (wat uiteraard ook oké ís, mits je je realiseert dat dat vaak het begin van een glijdende schaal betekent).
Dat het vaak zwaar en soms zelfs kansloos voelt, daar is letterlijk niks aan te doen. En alhoewel dat op het eerste gezicht misschien een ondermijnende constatering lijkt… is het júist het element van verandering dat het allemaal zo fucking de moeite waard maakt!
Want met afstand de grootste winst van werken aan een gezonder lijf of gewoontes die je levensvreugde dienen, zit ‘m in wat je over jezelf en je mogelijkheden leert.
Levenslessen.
Je groeit nergens zo hard van als van teleurstelling, tegenslag en frustratie. En dan vooral de realisatie en ervaring in de praktijk dat je het allemaal de baas kunt. Juist die lastige, vermoeiende en uitdagende ervaringen kom je extreem veel tegen als je een duidelijke metamorfose of ambiteus doel voor ogen hebt, en het is aan jou ze sierlijk en onophoudelijk te nemen.
Stap voor stap, meestal in eenheden die te klein zijn om echt te inspireren, richting je beoogde toekomst. Dat vraagt vertrouwen in de optelsom van al die momenten dat je niet zwichtte voor de weg van de minste weerstand.
Naarmate je fysiek sterker wordt, word je dat mentaal ook, júist omdat je ondertussen zo vaak tegen je oude grenzen aanloopt. En daar houd je de rest van je leven profijt van, bij élk aspect van je dagelijkse bestaan.
Het cultiveren van geduld en doorzettingsvermogen gaat hand in hand met het terugvinden van zelfvertrouwen en zelfliefde, van veerkracht en moed en energie.
Deze onbetaalbare extra winst moet je nooit uit het oog verliezen, en in je achterhoofd overal mee naartoe nemen.
Het is essentieel dat je snapt waar je mee bezig bent en hoe zo’n proces al-tijd verloopt met horten en stoten. Daarom ga je het ook niet redden zonder een bewust totaalbeeld op je verandering: je móet je realiseren dat je ook mentaal dient mee te groeien met je veranderende fysiek.
Het is er onlosmakelijk mee verbonden, en het is een van de mooiste bijproducten van een lichamelijke verandering.
En gelukkig maar! Als je alleen maar fysiek zou veranderen en je oude ‘ik’, die zonder zelfvertrouwen en vol negatieve ideeën mee zou nemen, ben je eigenlijk gewoon een mopperend en onzeker figuur in cadeauverpakking. En als die verpakking dan op de een of andere manier wat kreukels oploopt, bevestigt dat ook weer je innerlijke onrust. Dat schiet niet op.
Afhankelijk worden van hoe je eruitziet is niet wat je wilt. Je wil je van binnen goed en sterk voelen, met een lijf dat dat reflecteert. Een gespierde fysiek alleen, zónder dat je ook mentaal sterk en positief bent onafhankelijk van hoe je eruitziet, zal je nooit geven waar je wérkelijk naar zoekt.
De positieve invloed van fijne looks is veel minder dan je waarschijnlijk hoopt en verwacht, dus als je daar geen rekening mee houdt en niet volgens het grotere plaatje blijft kijken, zul je teleurstelling op teleurstelling stapelen.
Zie je verandering als een pure heldentocht. Als iets écht groots.
Niet alleen verander je van buiten, maar ook van binnen groei je, en dat raak je nooit meer kwijt (zelfs niet als je fysiek weer een stapje terugzet).
Het is een totaalproces, geen puur cosmetisch traject dat je honger naar waardering van de buitenwereld moet stillen.
Het is een metamorfose die je in elke vezel van je aanwezigheid zal veranderen, en dat is het allermooiste wat je ooit voor jezelf kunt doen.
De volhoudspier.
Natuurlijk kun je dit allemaal zelf. Als je die gedachte al niet hebt, is het net alsof je een berg probeert te beklimmen op rolschaatsen. Het is een machtig mooi, interessant en confronterend proces, super leerzaam, en bij uitstek geschikt om belemmerende ideeën over jezelf voorgoed te verliezen.
Maar lang niet iedereen kan omgaan met de toenemende hoeveelheid twijfel en teleurstelling, en het is gevaarlijk gemakkelijk om je ooit zo heilige en belangrijke doelen uit het oog te verliezen, simpelweg omdat we als mens nu eenmaal gebakken zijn voor de korte termijn.
We houden van nature niet van inspanning en weerstand, helemaal niet als je moe thuiskomt van je werk, of niet lekker in je vel zit of [vul zelf maar in].
Een zak chips en een fles wijn en een avond Netflix winnen het moeiteloos van een tochtje naar de sportschool of een grote bak sla, als je tijdens je zwakke momenten niet kunt terugvallen op een stevige relatie met het grotere geheel, met dat deel in jou dat niet meteen de handdoek in de ring gooit omdat je toevallig een afhaakgedachte hebt.
Het goede nieuws?
Je kunt je ongemak en gebrek aan motivatie (die heel, HEEL makkelijk en bijna volautomatisch omslaat in opgeef- en uitstelgedrag) leren herkennen en onschadelijk maken.
Het gaat erom dat je een deel van jezelf ontdekt dat niet onder de indruk is van demotiverende gedachten en ondermijnende emoties.
Het is een vaardigheid die je kunt trainen als een spier, en die je kan helpen je leven naar een compleet ander niveau te tillen.
Eerste Hulp Bij Opgeven.
Ken je jezelf goed genoeg om te weten dat je gevoelig bent voor de valkuilen van de grote verandering?
Heb je veel ambitie en spannende dromen en zoek je iemand die je in contact kan brengen met je vermogen het avontuur aan te kunnen?
Wil je stoppen met drinken of roken of je verslaving aan woede of wat je dan ook maar doet om je niet ongemakkelijk te voelen… terwijl je weet dat het je plezier in het leven langzaamaan aan het wurgen is?
Neem contact met me op.
Ik heb heel veel verstand van veranderen , en meer dan genoeg ervaring met de bijbehorende valkuilen, belemmeringen en (denkbeeldige) grenzen.
Ik laat je ontdekken wat je allemaal in huis hebt zodat je daar zelf mee verder kunt, en aan een weergaloos mooi leven kunt bouwen.
En als je dat wil begeleid ik je graag tijdens de tocht.
(By the way: ik breng 21% BTW in rekening. Daar ontkom ik niet aan, dus dan weet je dat.)
.
