Zelfverbetering? Een avond over zin en onzin.
Veel mensen leven gewoon een beetje in het rond, en vragen zich zelden af of dat eigenlijk nog iets betekent. Dieper dan wat ze kunnen zien gaat het niet.
En dat is prima.
Anderen zijn besmet met het zoekvirus.
Altijd bezig de zin van het leven te ontdekken, de bron van hun existentiële pijn en verwarring te onderzoeken, en onvermoeibaar gravend naar het einde van de schrijnende onzekerheid.
Maar heeft dat eigenlijk zin? Wat levert het je op, in het beste geval? Of kun je er misschien meteen beter mee stoppen? En hoe zit het met een conceptueel fenomeen als verlichting/ontwaken? Kun je daar überhaupt iets over zeggen? Wat is het, en wat is het niet? En wat betekent het voor het individu dat zich realiseert… dat het individu niet bestaat?
En voor Trump?
En voor het eten van Magnum Kokos?
Over dit soort dingen willen we het met je hebben, maandag 25 september.
Het thema.
Het thema voor de avond (want het is nu eenmaal handig om een soort vertrekpunt en/of rode draad te hebben, zélfs al gaat alles in het leven helemaal vanzelf en maakt het allemaal niet uit en kunnen we het in principe net zo goed twee uur over Magnum Kokos hebben) is ‘Zelfverbetering’.
Want daar vinden we iets van. En daar wéten we iets van.
Daar hebben we ons eindeloos en tot in den treure (duizenden uren) mee bezig gehouden en in verdiept, daar hebben we altijd heel veel van verwacht, daar hebben we extreem veel over en vooral ván geleerd, en waarschijnlijk is het ook een van de redenen waarom jij zou willen komen.
Waarschijnlijk hoop je ook heel hard dat het beter kan. Fijner. Relaxter.
Dat je misschien wel een versie van jezelf kunt worden die zich niet meer zoveel aantrekt van de zorgen en de onzekerheid en de angst en de onrust.
Logisch. We’ve been there.
Zelfverbetering is zowel volstrekte onzin, als het oh zo aantrekkelijke maar vage doel dat je tot op het tandvlees kan motiveren om te kijken of de rol van gepijnigd vleeskostuum nou écht alles is waar we voor op aarde zijn.
Daarom is het zowel frustrerend en onmogelijk, als waardevol en nuttig.
In zekere zin kán het niet eens, zelfverbetering (welk zelf?); in andere zin kan het ernaar zoeken je ook juist tal van inzichten brengen (ah, het Zelf!).
Enfin. Over de zin en onzin en de lastige spagaat die dat gedoe kan opleveren, over de verwachting die je kunt hebben over dat spannende ‘ooit’, en over al die fucking paradoxen, gaan we dus een beetje ouwehoeren.
We. Janneke en Marnix. En jij, natuurlijk.
Janneke en Marnix?
Misschien ken je ons al, misschien niet. Hier wat meer informatie.
Janneke Geurts: 32, angstig kind én onbevreesde diva. Master of mind. Founder ‘Denken op de schop’. Zocht naar het einde van haar haat om te leven, en bijbehorende burn-outs.
Na radicaal inzicht verliefd op leven. Nu buigt zij geesten als pretzels. Van angst naar liefde. Sprekend, vragend en ook… zingend! Haar platform: www.denkenopdeschop.nl
Marnix Pauwels: 49 jaar, copywriter/schrijver, groot talent voor verslavingen en depressie. Mateloos persoon. Romanticus. Vader. Zocht zijn hele leven naar bevrijding, leek dat vrij lang te kunnen vinden in drank en drugs. En denken.
Nu helemaal clean en fris. Ouwehoer. Bedoelt het goed. Schreef drie boeken, is bezig met vijf nieuwe. Op twitter vaak hier te vinden. Luistert naar mensen, en helpt ze met de ingewikkelde dingen in het leven, kijk op www.marnix.nl.
Waar, wanneer, hoeveel? Dat soort dingen.
Datum: maandag 25 september
Plaats: Amsterdam
Tijd: 20.00–22.00 uur (welkom vanaf 19.30 uur)
Locatie: krijg je te horen bij bevestiging van je plek.
Toegang: € 5,-.
Interesse? Zin om te komen? Iets weten? Mail info@denkenopdeschop.nl. Oh, en houd vooral je spambox in de gaten. Vorige keer verdwenen daar nogal wat bevestigingsmailtjes in :)
Belangrijk: er is plek voor maximaal 25 mensen. Het zou dus kunnen dat we niet iedereen kunnen uitnodigen. Houd je daar alvast een beetje rekening mee?
.
